E-vil, pierwszy i mam nadzieję ostatni. Nie to, żeby było źle, ale spotkanie w wersji on-line będzie dla mnie zawsze – mniej lub bardziej udanym, ale – tylko substytutem.
Dwa miesiące temu rozpoczęliśmy E-vil, który w tym roku z przyczyn oczywistych zastąpił tradycyjnego Evila. Miałem w cholerę obaw związanych z organizacją, z których niestety część się potwierdziła, ale co najważniejsze – sam nie podołałbym techniczne, ba, nawet bym do tego nie podszedł. Od kilku osób dostałem podziękowanie za organizację e-vila, powtórzę raz jeszcze, gdyby nie tsar i Smartfox, impreza nie dosżłaby do skutku. Sławek był inicjatorem E-vila i jeśli dobrze się orientuję wykonał najwięcej jeśli chodzi o przygotowania.
Obawiałem się, że w małym mieszkaniu nie pogram ani długo, ani swobodnie, że kiepski internet zepsuje mi zabawę, że ludzie w natłoku innych obowiązków zapomną o sesji, albo nienawykli do grania on-line po pierwszym dniu będą mieli dość… Cóż, obawy nie były do końca bezpodstawne, ale efekt końcowy i tak przerósł moje oczekiwania.
Tym razem dołączyły do nas dwie nowe duszyczki, Mau i Zet, ani z jednym, ani z drugim nie zagrałem nawet jednej sesji, mam nadzieję, że odnaleźli się w naszym gronie i na Resecie dane nam będzie to nadrobić. Tym bardziej, że przybyło nam dwoje prowadzących.
Nazwa serwera na Discordzie „Chata Morgana” chwyciła mnie za serducho. Serwer stoi zresztą dalej, w poniedziałki można podłuchiwać Foxa prowadzącego GoTa, w czwartki Złego Janka prowadzącego po szwedzku Vaesen, a codziennie poczatować na kanale ogólnym. Pokoi na sesje było siedem, plus Kuchnia na pogaduchy po sesjach i kilka kanałów tekstowych. O ile sesje w pokojach po kilka osób wypaliły imho super, o tyle z kuchnią miałem kłopot.
Przy kilkunastu, albo i 20+ osobach rozmowa była dla mnie uciążliwa, cięło wypowiedzi, słyszałem tylko najaktywiejszych (najgłośniejszych), innymi słowy moja wiejska neostradka powiedziała pas. Zakładam, że inni nie mieli tego kłopotu, albo mieli w mniejszym zakresie, bo kuchnia funkcjonowała do późna. Tak czy siak, zobaczenie waszych mordeczek to zawsze coś.
Sesje na sieci rządzą sie swoimi prawami, zazwyczaj trwają znacznie krócej, bo koncentrowanie kilku zmysłów na jednym medium w jednym punkcie przez kilka godzin jest dużo bardziej wyczerpujące. Zazwyczaj. Wyjątek potwierdzający regułę to Pan Roman.
Strasznie brakowało mi takiej Kuchni (z Chróstów), albo Pubu (z Chaty), miejsca, gdzie po sesji mogę przyjść pogadać, pośmiać się. Brakowało mi „zajęć” w podgrupach, które bardzo płynnie zmieniają liczebność i skład, łączą się w jedną ekipę, a po chwili naturalnie rozpadają na pięć. Tego nie da się odtworzyć w sieci. Nie zamieniłem ani słowa ze Smartfoxem, Panem Romanem, Magdą, buu, Panem Wikingiem, Mieszkiem, Senmarą… Ale z drugiej strony, erpegowo był to dla mnie bardzo udany weekend.
Pierwsza sesja to DD 5 ed u Trikiego. Od dawna chciałem zagrać w ten system u Gniewka, który od dłuższego czasu był szczerze podjarany piątą edycją. W dodatku Roll20 jest narzędziem wymarzonym do DeDeków, wspierającym grę chyba na takim samym poziomie jak stół z masą gadżetów. Był czas na odgrywanie, był czas na chrzest ognia i to dość dosłownie.
W końcu udało mi się zagrać w Symbaroum, które poprowadził Kadu. Ekipa graczy pokryła mi się co do joty z dniem wcześniej, zmienił się MG. Swietnie się bawiłem, wyszła nam z tej sesji ładna historia i chwała Kadu, że ciut zmodyfikował mechę. Świat Symbarum urzekł mnie po raz kolejny, a mechanika po raz kolejny przypomniała dlaczego przestałem prowadzić ten system.
W sobotę po raz pierwszy poprowadziłem Vaesen. Sesja zakończona iście epicką śmiercią sperusa pod pośladkami nagiej zakonnicy w chrzcielnicy, to splot iście ciekawych deklaracji graczy i wyników na kostuchach, które piszą cudowne scenariusze. Tak nietuzinkowe finały przygód pozostają mi na długo w pamięci. Z Vaesen zostanę na ciut dłużej, choć z pewnością będę go przeplatał innym systemem.
Reasumując – to był erpegowo bardzo dobry weekend i pozostaje mi mieć nadzieję, że równie wiele erpegowych wspomnień pozostanie mi po Resecie, który już w dniach 8-11 lipca. Myślę jednak, że nie będę odosobniony w pragnieniu spotkania was twarzą w twarz, w zasięgu (niechby i) metalowej k6, butelki dobrego piwa i zgiełku sączącego się zewsząd, tylko nie ze słuchawek.
W E-vilu ’21 (jedynym takim) udział wzięli:
Senmara była strażnikiem tajemnic dla Moniki, Magdy i Revka
